روماتولوژی یک تخصص در زمینه طب داخلی و اطفال است که به مفاصل، بافت‌های نرم، بیماریهای خود ایمنی و اختلالات ارثی می‌پردازد. متخصص روماتولوژیست در تشخیص و درمان بیماریهای روماتیسمی تخصص دارد.
متخصص روماتولوژیست
روماتولوژیست وظیفه تشخیص و درمان بیماریهای اسکلتی عضلانی و بیماریهای خود ایمنی سیستمیک را بر عهده دارد. برخلاف متخصص ارتوپد ، روماتولوژیست ها برای درمان بیماری های مفصلی جراحی انجام نمی دهند. علاوه بر این ، هدف بسیاری از روماتولوژیست ها یافتن علت زمینه ای بیماری روماتیسمی و انجام تحقیقات برای یافتن گزینه های درمانی بهتر است.
روماتولوژیست ها عموماً در کلینیک های سرپایی فعالیت دارند. با این حال، معمولاً برای یک روماتولوژیست ارتباط با بیمارستان هم وجود دارد و با بیماران روماتیسمی بستری در بیمارستان رابطه دارند. برای معاینه توسط روماتولوژیست، در ابتدا مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه ضروری است. اگرچه برخی از آنها اجازه ملاقات بدون پزشک را می دهند.
آموزش روماتولوژیست
یک روماتولوژیست ابتدا باید 4 سال تحصیل پزشکی را گذرانده و سپس 3 سال آموزش رزیدنتی در زمینه داخلی یا اطفال انجام دهد. گاهی اوقات برخی افراد در هر دو حیطه آموزش می‌بینند. برای اطلاع از علل، عوامل خطرساز و درمان بیماریهای مزمن اسکلتی عضلانی و خود ایمنی، این آموزش‌ها لازم است. دریافت گواهینامه هیئت مدیره با گذراندن امتحانات هیئت مدیره امکان‌پذیر است که هر 10 سال یک‌بار به صورت دوره‌ای برگزار می شود.
شرایطی که روماتولوژیست درمان می کند
موقعیت‌هایی که روماتولوژیست در مان می‌کند، عبارتند از :بیماریهای روماتیسمی، شرایط التهابی و خود ایمنی. بیش از 200 بیماری وجود دارد که ممکن است توانایی درمان آنها توسط روماتولوژیست وجود دارد. برخی از بیماری‌هایی که روماتولوژیست درمان می کند عبارتند از:
1) آرتروز
2) درماتومیوزیت
3) نقرس
4) لوپوس اریتماتوز
5)بیماری لایم
6)پلی کوندریت
7)پلی میوزیت
8)پلی میالژیا روماتیکا
9)سارکوئیدوز
10) سندرم شوگرن
11 ) اسکلرودرمی
12) اسکولیت
چند نکته دیگر در رابطه با روماتولوژ
روماتولوژی با بیماریهای بافت نرم نیز ارتباط دارد و روماتولوژیست به درمان بسیاری از آنها می‌پردازد، از جمله:
فیبرومیالژیا، درد کمر، بورسیت اولکرانون.
یک روماتولوژیست همچنین ممکن است از توانایی درمان بیماریهای روماتولوژی را که بر استخوان ها تأثیر می گذارد برخوردار شود. از جمله:
فلوروز، پوکی استخوان، استئومالاسی، استئودیستروفی کلیه و راشیتیسم.
چندین اختلال ژنتیکی که بر مفاصل موثر است نیز ممکن است توسط روماتولوژیست ها مورد مطالعه قرار گیرد، از جمله:
آکندروپلازی، سندرم Ehlers-Danlos، سندرم مارفان، بیماریهای روماتیسمی و مفاصل بیش از حد قابل گسترش.
درمان
تدبیرهایی که برای مدیریت بیماران در روماتولوژی، استفاده می‌شود ممکن است شامل درمان‌های دارویی، فیزیوتراپی و کار درمانی، توان‌بخشی و حتی جراحی در موارد شدید شود. درمان های دارویی می تواند شامل داروهای ضد التهابی، مواد افیونی و داروهای ضد افسردگی شود.
سخن پایانی
پیشرفت‌های اخیر در زمینه ایمونولوژی و شجره نامه بیماریهای روماتیسمی ، روماتولوژی را به یک زمینه مطالعاتی رو به رشد تبدیل کرده است. روماتولوژیست ها در حال بررسی ارتباط بین ایمونولوژی و اختلالات خود ایمنی هستند. داروهای جدیدی که در دسته بیولوژیک قرار می‌گیرند به عنوان یک درمان ثابت برای بیماران مبتلا به شرایط مزمن و شدید سیستم حرکتی در حال ظهور هستند. مطالعه این عوامل و بهبود نتایج در بیماران مبتلا به این بیماری در دسته روماتولوژی قرار می‌گیرد.
Source: www.healio.com
بدون دیدگاه