آیا تجربه داشتن یک زخم عفونی را داشته اید؟ عفونت ها این قابلیت را دارند که در هر زخمی ایجاد شوند. عفونت زخم عمیق ممکن است بر اثر جراحی یا ضربه به وجود بیاید. از دیگر عوامل به وجود آمدن جراحت های عمیق می توان به تصادف، گاز گرفته شدن توسط حیوان یا انسان، دعوا، زمین خوردن یا مجروح شدن به وسیله سلاح اشاره کرد.
در بریدگی های عمیق امکان ایجاد عفونت بسیار بالا است و باید به سرعت از پیشرفت آن جلوگیری نمود. در برخی از زخم های عمیق دارای میکروب های آلوده و باکتری ها هستند که این امر منجر به اختلال در تسریع بهبود زخم می شود. همچنین باید دانست که عفونت ها ممکن است فقط در محل زخم باقی نمانند و به سایر قسمت های بدن سرایت کنند. عفونت باکتریایی از جمله عفونت های خطرناک به شمار می رود که بسیار کشنده است، بنابراین باید سریعا درمان شود.
اگر علائمی مانند تورم، افزایش درد، قرمزی در ناحیه زخم، تهوع، لرز یا تب شدید دارید، ممکن است زخم شما دچار عفونت شده باشد. در ادامه روش های تشخیص، پیشگیری، عوارض و درمان عفونت در زخم های عمیق را شرح خواهیم داد.
چگونه عفونت زخم عمیق را بشناسیم
عفونت ها معمولا خود را به شکل های زیر نشان می دهند.
- به جای اینکه روند بهبودی را در پیش داشته باشد، با درد شدید همراه است.
- لبه های زخم باز می شود.
- اطراف زخم قرمز و گرم می شود.
- زخم متورم می شود.
- زخم ماده ای زرد یا سبز رنگ (چرک) با بوی بد ترشح می کند.
- باعث ایجاد تب و لرز یا تهوع می شود.
عفونت پوستی چگونه تبدیل به زخم های عمیق می شوند؟
عفونت های پوستی زمانی اتفاق می افتند که میکروب ها که شامل قارچ ها، ویروس ها و باکتری ها هستند از سطح پوست عبور کنند و وارد بافت عمیق تری شوند. اگر پوستتان به هر دلیلی شکسته شود، قاچ بخورد، سوراخ شود یا بر اثر بریدگی و خالکوبی مجروح شود، میکروب ها وارد پوست شما می شوند.
برخی از عفونت ها در لایه بیرونی پوست ایجاد می شوند و قابل مشاهده هستند. این عفونت ها خطر کمتری نسبت به عفونت هایی که در لایه های زیرین ترشح می شوند دارند و خوشبختانه مانند عفونت زخم عمیق امکان سرایت به سایر نقاط بدن از طریق وارد شدن به جریان خون را ندارند.
چه شرایطی عامل عفونی شدن زخم های عمیق هستند؟
به طور میانگین عفونت ها در زخم های سطحی کمتر دیده می شوند، در نتیجه یکی از مهم ترین عامل ایجاد عفونت ها، ایجاد جراحت های عمیق است. در موارد زیر ترشح عفونت ها بیشتر به چشم می آید.
- زخم شدن بدن توسط ناخن یا تکه شیشه؛
- گاز گرفتگی توسط انسان یا حیوان، مخصوصا گربه؛
- آغشته شدن زخم به بزاق یا خاک؛
- داشتن بیماری های زمینه ای مانند دیابت و الکلیسم؛
- کثیف بودن جسمی که زخم را ایجاد کرده؛
- حضور جسم خارجی در زخم؛
- وجود لبه های ناهمسان و ناهموار در محل زخم؛
- اضافه وزن و داشتن سن بالا؛
- داشتن یک سیستم ایمنی ناتوان؛
- گردش خون ضعیف؛
- عدم تحرک؛
- کمبود ویتامین ها و مواد مغذی در بدن؛
روش های پیشگیری از عفونت در زخم های عمیق
اگر هنوز دچار عفونت زخم عمیق نشده اید، بهتر است برای پیشگیری از آن، از مراحل زیر پیروی کنید.
- قبل از هر چیزی دستان خود را بشویید.
- فورا زخم را با آب و صابون شسته و به طور کامل خشک کنید.
- از پماد آنتی بیوتیک به منظور ضدعفونی کردن زخم استفاده کنید.
- با استفاده از پانسمان یا بانداژ زخم را بپوشانید و در صورت آلوده شدن یا خیس شدن، آن را تعویض کنید.
- مطمئن شوید که زخم در 24 ساعت اول پاکیزه و خشک باقی می ماند.
- از دستورالعمل های متخصص های درمانی و پزشکان پیروی کرده و به توصیه های آن ها عمل کنید.
پیشگیری از عفونت در زخم های جراحی
در مواقعی که نیاز به عمل جراحی پیدا می کنید، تیم جراحی از تخصصی ترین روش ها به منظور جلوگیری از ایجاد عفونت در محل جراحت استفاده می کنند. با این حال، کارهایی وجود دارد که خودتان می توانید به منظور جلوگیری از عفونت انجام دهید. به طور مثال:
- دوش گرفتن یا حمام کردن قبل از عمل؛
- عدم استفاده از تیغ به منظور تراشیدن موهای ناحیه مورد نظر برای عمل؛
- استفاده نکردن از لاک ناخن و به همراه نداشتن جواهرات؛
- تمیز نگه داشتن و پوشاندن زخم؛
عفونت در زخم های عمیق چگونه درمان می شوند؟
نوع درمان بستگی به میزان عفونت دارد. این امکان وجود دارد که پزشک شما برای درمان عفونت آنتی بیوتیک های خوراکی تجویز کند یا از محلول و پماد آنتی بیوتیک کمک بگیرد. معمولا آنتی بیوتیک های فوزیدیک اسید برای زخم های کوچک و عفونت های ناچیز استفاده می شوند، در حالی که برای زخم های بزرگ آنتی بیوتیک های خوراکی مناسب هستند.
در بعضی از موارد ممکن است زخم دچار آبسه شود که با باز شدن و تخلیه آن توسط پزشک از گسترش عفونت جلوگیری می شود. بعضی از زخم های عمیق عفونی در خانه قابل درمان هستند، با استفاده از آنتی بیوتیک هایی که پزشک معالج تجویز می کند، می شود حدودا به روند بهبودی زخم سرعت بخشید. بعضی از این آنتی بیوتیک ها عبارتند از:
- آموکسی سیلین؛
- سفالکسین؛
- داکسی سایکلین؛
- دیکلوکساسیلین؛
- تری متوپریم (سولفامتوکسازول)؛
- کلیندامایسین؛
زخم عفونی چه عوارضی در پی دارد؟
عفونت زخم عمیق در صورت درمان نشدن ممکن است بسیار خطرناک باشد که با متورم و قرمز شدن زخم گسترش می یابد و مستقیما وارد خون می شود که عامل اصلی پدید آمدن سرطان ها است.
این عفونت سلولیت نامیده شده و باعث افزایش درجه حرارت می شود، در واقع سلولیت همان عفونت بافت و لایه های عمیق پوست است و نشانه هایی همچون قرمزی، درد در ناحیه آسیب دیده، تورم، سرگیجه، تب، حالت تهوع و استفراغ دارد که با ادامه روند گسترش آن عفونت شدید تری به نام سپسیس به وجود می آید.
از دیگر عوارض عفونی می شود به استئومیلیت اشاره کرد. استئومیلیت یا همان عفونت باکتریایی استخوان، علائمی مشابه با سلولیت دارد. سایر عوارض ها عبارتند از:
- عدم پیشرفت در بهبود زخم؛
- به وجود آمدن عفونت های پوستی همچون لکه زرد؛
- ایجاد آبسه؛
- ایجاد عفونت های کزازی مانند التهاب نسوز (آسیب دیدن مناطقی از پوست به همراه درد شدید)؛
کلام آخر
کلام آخرعفونت ها این قابلیت را دارند که در هر زخمی ایجاد شوند. در بریدگی های عمیق امکان ایجاد عفونت بسیار بالا است. استفاده از آنتی بیوتیک ها در اشکال مختلف باعث ضدعفونی کردن زخم و جلوگیری از پیشرفت عفونت زخم عمیق می شود. از دیگر دارو های موثر می توان به آموکسی سیلین، سفالکسین، داکسی سایکلین، دیکلوکساسیلین و کلیندامایسین اشاره کرد.
بهتر است زمانی که عفونت ها در لایه های اولیه پوست هستند آن ها را شناسایی کرد و برای بهبود و کاهش ترشح با استفاده از شست و شوی مناسب و قرار دادن پانسمان تمیز، از پیشرفت آن ها جلوگیری نمود.
عفونت ها در زخم های عمیق ممکن است نشانه هایی همچون تورم، قرمز شدن، تب و لرز، حالت تهوع و ترشح چرک داشته باشند. با شناخت بیشتر و پیروی کردن از مراحل پیشگیری می توان احتمال به وجود آمدن آنها را کاهش داد. همچنین برای درمان بهتر است ابتدا با یک پزشک یا کادر درمانی برای چگونگی روش درمان مشورت کرد.
Source: www.medicalnewstoday.com, ww.fairview.org
بدون دیدگاه