مقابله با زخم بستر

تشخیص:

متخصص پوست شما را به دقت بررسی می کند تا تشخیص دهد که آیا زخم فشاری دارید یا خیر و میزان آسیب چقدر است. مرحله بندی به تعیین مناسب ترین درمان برای شما کمک می کند. او همچنین ممکن است آزمایش خون را برای ارزیابی سلامت کلی شما تجویز کند.

سوالات از متخصص:

متخصص شما ممکن است سوالاتی مانند:

• درد فشار اولین بار چه زمانی ظاهر شد؟
• درجه درد چقدر است؟
• آیا در گذشته زخم فشاری داشته اید؟
• چگونه از عهده درمان برآمدند و نتیجه درمان چه بود؟
• چه نوع کمک مراقبتی در دسترس شماست؟
• روال شما برای تغییر موقعیت چیست؟
• چه شرایط پزشکی برای شما تشخیص داده شده است و درمان فعلی شما چیست؟
• رژیم غذایی طبیعی و مایعات مصرفی روزانه شما چقدر است؟

درمان:

درمان زخم های فشاری شامل کاهش فشار روی پوست آسیب دیده، مراقبت از زخم ها، کنترل درد، جلوگیری از عفونت و حفظ تغذیه مناسب است.

تیم درمان:

پرداختن به بسیاری از جنبه های مراقبت از زخم اغلب نیازمند یک رویکرد چند رشته ای است.

کاهش فشار:

اولین قدم در درمان زخم بستر، کاهش فشار و اصطکاک ناشی از آن است. استراتژی ها عبارتند از:

تغییر موقعیت. اگر زخم فشاری دارید، مرتباً وضعیت خود را تغییر دهید . اینکه هر چند وقت یکبار تغییر موقعیت می دهید به موقعیت شما و کیفیت سطحی که روی آن قرار دارید بستگی دارد. اگر معمولا از ویلچر استفاده می کنید، سعی کنید وزن خود را هر 15 دقیقه جابجا کنید و هر ساعت یک بار وضعیت خود را تغییر دهید. اگر در رختخواب هستید، هر دو ساعت یکبار وضعیت خود را تغییر دهید.

از سطوح نگهدارنده ، تشک و بالش های مخصوص برای کمک به شما در نشستن یا دراز کشیدن استفاده کنید و از پوست حساس محافظت کنید.

تمیز کردن و پانسمان زخم ها:

مراقبت از زخم فشاری بستگی به عمق زخم دارد. به طور کلی، تمیز کردن و پانسمان زخم شامل موارد زیر است:

تمیز کردن. اگر پوست آسیب دیده تخریب نشده، با یک پاک کننده ملایم بشویید و خشک کنید. در هر تعویض پانسمان، زخم های باز را با آب یا محلول سالین تمیز کنید.

بانداژ ببندید. بانداژ زخم را مرطوب نگه می دارد و بهبود را تسریع می کند. این یک سد در برابر عفونت ایجاد می کند و پوست اطراف را خشک نگه می دارد. گزینه های بانداژ شامل فیلم، گاز، ژل، فوم  است. ممکن است به ترکیب پانسمان نیاز داشته باشید.

برداشتن بافت آسیب دیده:

برای بهبود مناسب، زخم ها باید عاری از بافت آسیب دیده، مرده یا عفونی باشند. برداشتن این بافت با روش های مختلفی مانند شستشوی ملایم زخم با آب یا بریدن بافت آسیب دیده انجام می شود.

سایر مداخلات:

سایر مداخلات عبارتند از:

داروهایی برای کنترل درد. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی – مانند ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم – می تواند درد را کاهش دهند. اینها می توانند قبل یا بعد از جابجایی و مراقبت از زخم بسیار مفید باشند. داروهای ضد درد موضعی نیز می توانند در طول مراقبت از زخم مفید باشند.

برای مبارزه با عفونت زخم های فشاری عفونی که به مداخلات دیگر پاسخ نمی دهند را می توان با آنتی بیوتیک های موضعی یا خوراکی درمان کرد.

یک رژیم غذایی سالم. تغذیه خوب باعث بهبود زخم می شود.

عمل جراحي:

یک زخم فشاری بزرگ که خوب نمی شود ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. یکی از روش های ترمیم جراحی این است که از یک  ماهیچه، پوست یا سایر بافت ها برای پوشاندن زخم و پوشاندن استخوان آسیب دیده استفاده کنید.

 مقابله :

افراد مبتلا به زخم فشاری ممکن است ناراحتی، درد، انزوای اجتماعی یا افسردگی را تجربه کنند. با تیم مراقبت خود در مورد نیازهای حمایتی و راحتی خود صحبت کنید. یک متخصصی می تواند با شناسایی افرادی که با مراقبت های طولانی مدت یا بیماری های لاعلاج سروکار دارند، خدمات، آموزش ارائه  دهد.

والدین یا مراقبان کودکان مبتلا به زخم فشاری می توانند برای کمک به مقابله با شرایط استرس زای بهداشتی با متخصص کودکان صحبت کنند.

خانواده و دوستان افرادی که در زندگی شما هستند می توانند مدافع باشند و با پرستاران برای ارائه مراقبت های پیشگیرانه مناسب همکاری کنند.

Source: www.tr.el-refugio.net